Św. Zygmunt na peregrynacyjnym szlaku w Gamboma (Republika Kongo)
W piątek 11 grudnia br. nasza wspólnota w Gamboma powitała z radością Ojca Założyciela – św. Zygmunta Gorazdowskiego, w symbolu obrazu nawiedzającym nasze wspólnoty. Wieczór i noc spędziłyśmy na modlitwie najpierw wspólnej, a później indywidualnej. Kazda Siostra zapalając swoją świeczkę mogła powierzyć Ojcu Założycielowi swoje intencje. W sobotę była uroczysta Eucharystia, której przewodniczył wikary naszej parafii ks.Gabin Aloua. Byli też z nami nasi współpracownicy i osoby, którym pomagamy. Zaprosiłyśmy wprawdzie kilka osób, ale dzięki naszym biednym wiadomość rozniosła się „lotem błyskawicy”. Na Mszę św. przyszło tyle ludzi, że nie mieścili się w kaplicy. Ks.Gabin w homilii przybliżył wiernym postać ks. Zygmunta. Zaznaczył, że „Ojciec Zygmunt poruszył świat sobie współczesny. Żyjąc w trudnych czasach nędzy i cierpienia, potrafłl zapalać światło nadziei i prowadzić innych do Boga. Wokoł Niego ciagle były dzieci, młodzież i ubodzy - tak jak dzisiaj wokół Sióstr. Widać, że mają one coś z ducha swojego Założyciela”. Po Eucharystii wszyscy otrzymali „chleb św. Zygmunta” i obrazki z modlitwą. Następnie udali się do swoich domów, ale po drodze każdy podzielił się ze swoimi znajomymi skąd wraca i zaczęły się „pielgrzymki” do naszej kaplicy. Przez cały dzień ciągle ktoś modlił się przed obrazem. Po południu przyszły dzieci i mlodzież z grup parafialnych. Każdy chciał mieć obrazek Ojca Zygmunta na pamiątkę - rozdałyśmy wszystkie obrazki jakie byly w domu, a nawet zabrakło, bo nikt nie spodziewał się tylu osób. Nie mogło również zabraknąć dzieci z naszego przedszkola i żłobka, które najpierw poznały Ojca Zygmunta na katechezie.
I tak, mimo ograniczeń z powodu pandemii, ponad 200 osób miało możliwość świętować wraz z nami Jubileusz 100.lecia narodzin dla nieba Świętego Księdza Zygmunta Gorazdowskiego.
S. Roberta Czarnik CSSJ
Pielgrzymka św. Zygmunta po afrykańskiej ziemi c.d.
Św. Zygmunt Gorazdowski – wielki Apostoł Bożego Miłosierdzia i Założyciel Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa, w Jubileuszowym Roku 100.lecia swoich narodzin dla Nieba, wędrując po afrykańskiej ziemi w obrazie poświęconym przez Papieża Franciszka, dnia 7 grudnia br. przybył do józefickiej wspólnoty w stolicy Republiki Konga, do Brazzaville. Po uroczystym przywitaniu Ojca Zygmunta, Siostry Józefitki wiele czasu, w tym także nocne godziny, spędziły na wspólnotowym i indywidualnej adoracyjnym trwaniu, szeroko otwierając swoje serca na ojcowskie świadectwo, podszepty, rady i wskazówki, by coraz goręcej kochając Boga, tym skuteczniej pochylać się nad ubogimi i potrzebującymi pomocy. Ojcowskie nawiedzenie św. Zygmunta jego duchowych córek w Brazzaville zakończyła poranna Eucharystia celebrowana przez ks. Bogdana Piotrowskiiego w klasztornej kaplicy oraz ucałowanie relikwii Świętego Fundatora
Nadzwyczajna WIZYTA!
Nic nie wskazywało na to, że w sposób wyjątkowy dotrze do nas w swej drodze pielgrzymkowej z Polski z Krakowa do Afryki do Konga obraz przedstawiający św. Zygmunta Gorazdowskiego - naszego Ukochanego Ojca Założyciela w jego 100.letnią rocznicę narodzin dla Nieba. Tymczasem stało się! Oto bowiem kiedy zdawało się, że miniona sobota upłynie tak, jak każda inna na józefickiej placówce w Makabandilou k. Brazzaville… - z Maryją, wśród krzątania się w pełnieniu zwyczajnych obowiązków, nadeszła wiadomość, że obraz dotarł do nas!! Nastąpiło więc popołudniowe przywitanie, modlitwa, czuwanie i oczywiście uroczysta Msza św. w naszej kaplicy. Wszystko to zdawało się realizującym się we śnie marzeniem, bo przecież panująca pandemia pomieszała wszystko. Tymczasem obraz Ojca Zygmunta dotarł do nas dotarł naprawdę i przywiozła go do naszej wspólnoty w Makabandilou s. Roberta. Przecież nie mogło być inaczej - nasza misja jest od dawna również pod opieką św. Zygmunta – tego wielkiego Apostoła Bożego Miłosierdzia. Nasze dzieci ze szkoły im. Św. Józefa w każdy czwartek, w sposób wyjątkowy proszą Boga, przez wstawiennictwo św. Zygmunta o Miłość i Miłosierdzie dla świata, dla każdego z nas. Modlitę przez wstawiennictwo O. Zygmunta, znaja już nawet CP1, czyli pierwszoklasiści, a śpiew "O Seigneur, o Seigneur Tu est merveilleux" śpiewają z radością. Tu w Makabandilou Zalożyciel naszej Rodziny zakonnej - św. Zygmunt jest dobrze znany, a my, Jego córki duchowne, staramy się, aby przez naszą pracę, posługę, modlitwę i cierpienie rosła chwała Boża, a tym samym nasz Ojciec Zygmunt był dumny z nas. Posłał nas przecież do tych, którzy cierpią, często nie mając nic lub niewiele. Trwamy dziś przy nich i z nimi dziękując za łaski otrzymywane wciąż, także w czasie tej pielgrzymki Ojca do nas. Oto jakie postanowienia na najbliższy czas wylosowały pod koniec pielgrzymki poszczególne Siostry i odczytały je jako podpowiedzi Ducha Świętego. I tak: s. Liliosa wylosowała zachętę, by jeszcze intensywniej uczyć się ciszy, mniej mówić. Po wylosowaniu tego daru, było prawdziwe poruszenie, no bo to właśnie tego jej potrzeba! S.Christine, dyrektorka szkoły w Makbandilou, wylosowała, że ma być jeszcze bardziej łagodna i wyrozumiała. S.Cornelie ma widzieć jeszcze więcej pozytywów wokół siebie, zwłaszcza we wspólnocie. Natomiast S.Merline ma bardziej jeszcze ignorować dobra materialne i zabiegać o jeszcze skuteczniejsze uwalnianie się od przywiązywania się do nich. Zapoznając się z treścią wylosowanych wskazówek stwierdziłyśmy, że Ojciec Zygmunt dobrze nas zna i że musimy się solidnie zabrać za jak najlepsze skorzystanie z ojcowskich wskazań - oczywiście z Jego pomocą ! Z Makabandilou obraz Ojca Założyciela popielgrzymował do innych wspólnot w Kongo, a my po Jego szczególnych nawiedzinach jeszcze mocniej doświadczamy, że jest On z nami i wstawia się za nami u Boga we wszystkich naszych strapieniach i przedsięwzięciach. Myślałyśmy, że ten obraz już nie dotrze do nas a więc zrozumiała była nasza ogromna radość i umocnienie, jakie w tym czasie otrzymałyśmy od Boga poprzez naszego Świętego. Dziękujemy naszym Przełożonym, za tą inicjatywę. Niech płynąca stąd radość pomaga nam w codziennym trwaniu przy Bogu, w tym tak pięknym świecie stworzonym przez Niego i tak smutnym poprzez to, co człowiek w swej nieudolności jest zdolny zrobić. Niech te spotkania z naszym Ojcem Założycielem nas umacniają i jeszcze ściślej łączą w tym samych charyzmacie. Trwający Adwent niech będzie ufnym czekaniem na Maleńkiego, który rodzi się wciąż w sercach ludzkich i pragnie naszego DOBRA. Z serdecznymi pozdrowieniami z Makabandilou i zapewnieniem o duchowej jedności w Panu.
s. Liliosa Romanek CSSJ z Siostrami
Peregrynacja obrazu i relikwii św. Zygmunta Gorazdowskiego w Brazylii
Weekend z wyjątkowym Gościem....
Z okazji Roku Jubileuszowego 100 rocznicy śmierci św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego, po wspólnotach Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa w Brazylii, peregrynują relikwie i kopia obrazu Ojca Założyciela poświęcona przez Papieża Franciszka w Watykanie. Naszą wspólnotę w Rio de Janeiro, jako pierwszą w Delegaturze Brazylijskiej, nawiedził nasz święty Ojciec Zygmunt. Przełożona Delegatury – s. Doris Kulik wracając z Polski do Brazylii, przywiozła ze sobą ten obraz, który będzie pielgrzymował po naszych domach. I tak, po południu 7 listopada zawitał w naszych progach św. ks. Zygmunt Gorazdowski. Przy śpiewie i wzruszeniu procesyjnie wprowadziłyśmy Go do kaplicy, gdzie siostra Przełożona Dobrosława powitała Ojca Założyciela w naszym domu. Po ucałowaniu relikwii, s. Doris odczytała specjalne na tą okazję dane błogosławieństwo Papieża Franciszka. Następnie zebrane w sali, losowałyśmy koperty z myślą i konkretnym przesłaniem św. Zygmunta dla każdej siostry. Tą piękną „niespodziankę” przygotawała wcześniej nasza Matka Jana – Przełożona Generalna Zgromadzenia, z myślą o każdej Siostrze i córce św. Zygmunta tak, by On mógł przemówić osobiście do serca każdej z nas. Kolejnym momentem peregrynacji była noc czuwania z soboty na niedzielę. Każda z nas wybrała jedną godzinę, aby spędzić ją w kaplicy w osobistej obecności i bliskości Założyciela. Następnie w niedzielne popołudnie odbyło się nabożeństwo Liturgii Słowa z wybranymi tekstami biblijnymi i medytacją Lectio Divina w odniesieniu do konkretnych aspektów z życia św. Zygmunta jak i naszych codziennych wyborów i postaw przyjmowanych szczególnie w życiu wspólnotowym. Potem w spontaniczej modlitwie wiernych zaniosłyśmy nasze uwielbienia, dziękczynienia i prośby do Boga. Uwieńczeniem była “Koronka do św. Zygmunta” poprowadzona przez s. Dominikę. Rozważając poszczególne wewania i ich realizację w życiu Ojca Założyciela, polecałyśmy Bogu raz jeszcze bieżące sprawy świata, Kościoła i Zgromadzenia. Ostatnim momentem tej wyjątkowej wizyty był poniedziałek 9 listopada, kiedy wspólnie, pożegnałyśmy obraz i relikwie Ojca Zygmunta, który niosąc miłosierdzie potrzebującym, stał się znakiem czujej dobroci Boga, prosząc Go, by nas uczył miłości wytrwałej, byśmy w słowach i uczynkach naśladowały Jeusa. Mimo, że obraz peregrynacyjny odjechał do kolejnej józefickiej wspolnoty, to obecność Ojca Założciela została z nami w naszej codzienności, jego relikwie pozostają i są zawsze obecne w naszej domowej kaplicy.
Dla każdej z nas to spotkanie było inne, bo osobiste.
S. Dobrosława wspomina: Spotkanie z Ojcem Założycielem było dla mnie czasem zadumy nad realizacją jego charyzmatu przeze mnie we wsplnocie, w pracy i prośbą o siły do jego wypełnienia...
Z kolei s. Arkadia pisze: Ojciec Założyciel wszystko robił na chwałę Bożą służąc nieustannie biednym, w których widział Boga. Ja proszę Boga o taką samą łaskę, bym zawsze służyła biednym na ile mnie tylko stać.
S. Karola dzieląc się, mówi: Wiem, że obecność Ojca Założyciela jest bardzo żywa, wiem że On mi towarzyszy na mojej drodze. Jednak Jego pobyt w naszej wspólnocie był bardzo ciepły i bardzo namacalny. Wpatrując się nie tyle w obraz i relikwie, ale w Jego ojcowskie spojrzenie, w Jego ręce, w Jego uśmiech, czułam jakby mnie pouczał o tym, jak ważna jest wdzięczność i pokora i jak trzeba uwalniać się od pychy. Pozostań ze mną!
Dla s. Marii Dominiki momentem, który zapamięta,było czuwanie nocne u boku Założyciela. Jak dotąd razem spędziliśmy bardzo wiele dni - na rozmowach i medytacji, ale jeszcze nigdy nie przyszło mi do głowy, żeby spotkać się z Nim pod osłoną ciszy nocnej. Dlatego był to dla mnie moment bardzo poruszający i głęboki, w którym Ojcowske i czułe serce Założyciela wyszło mi na spotkanie. Jak Jezus z Nikodemem rozmawiał nocą, tak i ze mną spotkał się Ojciec i pokazał mi bardzo konktetnie, czego ode mnie oczekuje i jak mogę realizować charymat miłości wzajemej w mojej wspólnocie na co dzień.
Z sercem pełnym wdzięczności śpiewamy Bogu hymn, za ten przezacny dar świętości i obecności naszego Ukochanego Ojca Zygmunta w naszym Domu. Niech On nam pomaga codziennie służyć sobie nawzajem i wypełniać Jego posłannictwo tu, gdzie pracujemy, modlimy się i żyjemy.
Na pielgrzymim szlaku w Tartakowie i Sokalu
Dnia 4 lipca br. lwowska wspólnota Sióstr Józefitek pielgrzymując śladami Ojca Założyciela - św. Zygmunta Gorazdowskiego, dotarła do miejscowość Tartaków k. Sokala. W dniu tym Ks. Abp. M. Mokrzycki ogłosił tamtejszy kościół, w którym znajduje się koronowana przez św. Jana Pawła II kopia obrazu Matki Bożej Tartakowskiej - Sanktuarium pw. Matki Bożej Uzdrowienia Chorych. Metropolita lwowski ustanowił również odpust sanktuaryjny, który w każdą pierwszą sobotę lipca będzie Archidiecezjalnym Dniem Modlitwy za Chorych i Służbę Zdrowia. (Kościół ten został wzniesiony w XVII wieku, a w latach 1764-1944 znajdował się tam obraz Matki Boskiej Tartakowskiej Uzdrowicielki Chorych, który w 1777 r. uznano za cudowny.Sanktuarium tartakowskie stało się miejscem pielgrzymek katolików obu obrządków z Wołynia, Galicji oraz Chełmszczyzny. Obecnie oryginał cudownego wizerunku z Tartakowa znajduje się we wsi Łukawiec k. Lubaczowa, gdzie po II wojnie światowej zamieszkali też Polacy wysiedleni z Tartakowa. Za czasów sowieckich kościół został przekształcony w spichlerz zbożowy i zdewastowany. W 2002 r. całkiem zrujnowaną świątynię władze ukraińskie najpierw przekazały prawosławnym, a potem oddano ją katolikom obrządku łacińskiego. Nadal trwa renowacja świątyni.)
Podczas Nabożeństwa przed Mszą św. Ks. Proboszcz Kazimierz Szalaj wspomniał św. Ks. Zygmunta, który w swoim życiu bardzo kochał i czcił Matkę Bożą. W trudnym okresie swojej choroby, podczas posługi w Tartakowie, Święty zapewne nieustannie zwracał się z prośbą do Niej i otrzymywał potrzebne łaski i zdrowie. Po Mszy św. Siostry nawiedziły cmentarz, na którym św. Zygmunt mieszkał w czasie swojej posługi kapłańskiej w Tartakowie.
W drodze powrotnej Siostry zatrzymały się w miejscowość Sokal, nawiedzając miejsca, gdzie Józefitki – ich Poprzedniczki - ofiarnie służyły chorym w szpitalu.
Dalsze lwowskie uroczystości 100.Rocznicy śmierci św. Zygmunta Gorazdowskiego
W niedzielę 28 czerwca br. została odprawiona w Katedrze we Lwowie pod przewodnictwem Ks. Abpa Mieczysław Mokrzyckiego uroczysta Eucharystia z okazji 100. lecia śmierci św. Zygmunta Gorazdowskiego, w której Współcelebransami byli: Ks. Bp Edward Kawa, Ks. Infułat Józef Pawliczek oraz Kapłani ze Lwowa i z parafii, w których Siostry Józefitki posługują (z Szepetówki, Lubara i Stryja). Mszę św. poprzedziło pół godzinne Nabożeństwo ku czci św. Zygmunta Gorazdowskiego przygotowane i przeprowadzone przez jego duchowe córki i chór z Szepetówki. Po Eucharystii w Kurii Arcybiskupiej została otwarta wystawa obrazów wykonanych przez grupę lwowskich studentów prezentująca miejsca związane z życiem św. Zygmunta. W powyższych Uroczystościach uczestniczyły prawie wszystkie Siostry Świętego Józefa z Delegatury Ukraińskiej. Niestety, panoszący się wirus uniemożliwił wzięcie udziału w tych obchodach rzeszom Sióstr i laikatu spoza Ukrainy. Bezpośrednia transmisja na youtube umożliwiła wielu chociaż duchową obecność w tych wydarzeniach.
Dalszy ciąg jubileuszowego świętowania we Lwowie
Dziś w drugim dniu świętowania Jubileuszu byłyśmy na modlitewnym czuwaniu w kościele św. Mikołaja. Było to prawdziwie ekumeniczne modlitewne spotkania. W kościele nasi bracia prawosławni przygotowali dekoracje i miejsce na Relikwiarz. Proboszcz pięknie przedstawił sylwetke naszego Ojca uwzględniając fakt, że z oddaniem służył bliźnim i posługiwał prawie 40 lat w tym kościele. Pomodliłyśmy się Różaniec z rozważaniami o Ojcu Założycielu, litanię polecając Bogu przez pośrednictwo św. Zygmunta cały świat, Kościół św. i naszą Rodzinę Zakonną. W modlitwie pomagał nam piękny i modlitewny śpiew Sióstr i chóru z Szepetówki. A na koniec bracia prawosławni zaśpiewali Akatyst ku czci św. Zygmunta. W tym czasie kazda z sióstr miała możliwość zapalenia świeczki i przedstawienia Bogu intencji modlitwy.
Poświecenie płaskorzeźby św. Zygmunta w Krośnie
W dniu liturgicznego wspomnienia św. Ks. Zygmunta Gorazdowskiego, 26 czerwca 2020, we wspólnocie w Krośnie, miało miejsce poświecenie płaskorzeźby przedstawiającej tego świętego kapłana. Podobizna Założyciela Zgromadzenia i patrona Domu Dziecka w Krośnie została umieszczona na frontonie domu, z okazji jego setnej rocznicy nadrodzin dla nieba. Jest to również wyraz uczczenia tego Apostoła Miłosierdzia i Założyciela Rodziny zakonnej Sióstr Świętego Józefa oraz domu, od ponad stu lat służącego dzieciom i młodzieży.
W samo południe siostry ze wspólnoty w Krośnie, młodzież oraz pracownicy Domu Dziecka, a także Czcigodni Goście z Domu Generalnego w Krakowie - Przełożona Generalna Matka Jana Przetak, S. Wikaria Wanda Matysik i S. Sabina Dusza – Ekonomka Generalna pod przewodnictwem Gwardiana wspólnoty braci kapucynów- br. Michała Kiełbasy, zebrali się w kaplicy domu zakonnego, gdzie miała miejsce liturgia słowa. Wskazywała ona na drogę życia św. ks. Zygmunta, ukierunkowanego na miłość Boga i człowieka. Miłość, na którą ten wielki Kapłan potrafił otwierać swoje serce, w czym staje się dla nas wzorem i orędownikiem. Następnie wszyscy obecni na celebracji mieli możliwość złożenia swoich próśb i intencji zanoszonych przez wstawiennictwo tego Świętego, które zostały złożone w sposób symboliczny u stóp św. ks. Zygmunta przy poświeceniu jego wizerunku. Bowiem po zebraniu próśb i intencji wszyscy w procesji udali się przed dom, by uczestniczyć w obrzędzie poświęcenia figury. Obrzęd zakończyło błogosławieństwo, wspólny śpiew - św. Zygmuncie Patronie nasz módl się za nami oraz wspólne zdjęcie.
Postać św. Ks. Zygmunta wkomponowana w architekturę domu, sprawia wrażenie, że wychodzi on z murów tego domu, którego jest Założycielem. Wychodzi z tego domu, uświęconego jego obecnością, niosąc Boże błogosławieństwo. Niech to błogosławieństwo, zobrazowane symbolicznym gestem postaci św. Ks. Zygmunta na elewacji budynku, będzie doświadczeniem wszystkich, którzy do tego domu przychodzą, zwłaszcza dzieci i młodzieży.
Rocznicowe świętowanie we Lwowie
W liturgiczne Święto św. Zygmunta Gorazdowskiego 26.06.br., w 100.lecie jego Urodzin dla Nieba, mimo panoszącego się koronawirusa Ks.Bp Leon Mały odprawił Mszę św. we Lwowie przed domem, w którym Święty spędził ostatnie lata życia i zmarł 1 stycznia 1920 roku. Nie zabrakło oczywiście na tej Eucharystii Sióstr ze Zgromadzenia Świętego Józefa z lwowskich wspólnot, które założył ten Wielki Apostoł Bożego Miłosierdzia. We Mszy św. uczestniczyli również: p. Dyrektor Centrum Dydaktyczno-Rehabilitacyjnego, które obecnie mieści się w budynku Macierzystego Domu Sióstr Świętego Józefa we Lwowie, oraz Ojciec Igor z Prawosławnego Kościoła, który aktualnie posługuje w dawnym kościele pw. św. Mikołaja we Lwowie, gdzie św. ks. Zygmunt Gorazdowski duszpasterzował ponad 30 lat. Uczestnicy Eucharystii dziękowali Bogu za świętość życia lwowskiego Ojca Ubogich i prosili w intencjach całego Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa. Po Mszy św. pomodlono się wspólnie modlitwą różańcową przy grocie Matki Bożej znajdującej się w ogrodzie przy Domu Macierzystym Zgromadzenia.
Peregrynacja w Częstochowie
W roku jubileuszowym 100.lecia śmierci świętego Założyciela naszego Zgromadzenia - Ojca Zygmunta Gorazdowskiego, w dniach 25/26.05.2020 r. odbyła się peregrynacja jego obrazu i relikwii. Dziękujemy Bogu za Ojca Zygmunta, Matce Janie i S. Prowincjalnej za wspólną modlitwę i obecność szczególnie w tym trudnym czasie epidemii. Oto kilka świadectw:
„Ojciec Założyciel dzięki swej peregrynacji autentycznie spowodował zebranie całej naszej wspólnoty wokół stołu i ołtarza. Miałyśmy również niemałą przyjemność gościć naszą Matkę Generalną i Siostrę Prowincjalną jednocześnie, co nie zdarza się tak często. W tych specyficznych okolicznościach zewnętrznych, było bardzo dużo czasu, aby bez pośpiechu i zbędnego zabiegania skupić swą uwagę na osobie naszego Świętego. Myślę, że bardzo w tym pomogły piękne pieśni o Założycielu pod przewodnictwem S. Efraimy, które jak w kalejdoskopie przypominały Jego słowa i życiowe postawy. W czasie nocnej adoracji znalazło się miejsce na konfrontację naszej józefickiej kondycji duchowej. Ten czas pokazał również, ile talentów kryje się w każdej z nas i jak niewiele trzeba, aby zaczęły owocować.” „Spotkanie z Ojcem Zygmuntem było bardzo wyczekiwane przeze mnie. Żywa obecność Ojca pomogła mi poczuć się córką, do której Ojciec kierował swój testament. Moje osobiste spotkanie z Ojcem było prośbą, byśmy stanowiły jedno, by Ojciec wspierał nasze wysiłki i wypraszał dla nas i naszych dzieł błogosławieństwo i bezpieczeństwo. Św. Zygmuncie, módl się za nami.”
„Czas peregrynacji Obrazu i relikwii naszego Założyciela - św. Ojca Zygmunta w naszej wspólnocie był dla mnie czasem łaski. Świętowałam z Tym, który jest mi bliski i bardzo drogi. Godzina nocnej modlitwy była osobistym spotkaniem z Ojcem, który chciał przekazać mi dobre rady, upomnieć i pouczyć... Dziękuję za to. Bardzo dziękuję naszej Matce Janie, Siostrze Prowincjalnej Mateuszy i S. Efraimie za trud, ale i za piękną inicjatywę, by w roku świętowania 100 Rocznicy śmierci Ojciec odwiedzał nasze wspólnoty.”
„Nie przeżywałam zbyt entuzjastycznie peregrynacji obrazu Ojca Założyciela w naszej wspólnocie, czułam się rozdrażniona i zniechęcona długimi modlitwami słownymi. Nie chciałam się silić na jakieś pozory pobożności, a w sercu daleko być od Boga. Cieszyłam się szczerze obecnością Matki i Siostry Prowincjalnej oraz radosną atmosferą wspólnoty, a w kaplicy poirytowana siedziałam w ławce, czekając na „następny punkt programu”. I nie zmieniło się nic do końca czasu peregrynacji. Lecz podczas ostatniej modlitwy, tuż przed pożegnaniem obrazu i relikwii, Pan dał mi odpowiedź na pytanie, które nosiłam od pewnego czasu w swoim sercu. Święty Zygmunt przekazał mi wówczas wiadomość dotyczącą mojej charyzmatycznej posługi, której ode mnie oczekuje i dał mi poznać, że jestem do niej zdolna. Przeżyłam ten moment, jako jasne i prawdziwe spotkanie z Ojcem Założycielem. Niech Bóg będzie uwielbiony. Podczas nocnego czuwania opowiedziałam św. Zygmuntowi moje bieżące sprawy, to, czym żyję i w co jest najbardziej zaangażowane moje serce. Miałam wrażenie, że wszystko, co mówię jest dla Niego ważne i dobrze Mu znane. Prosiłam, by pozwolił mi spojrzeć na pewne rzeczy w Bożej perspektywy i pomógł rozeznawać. Jestem głęboko przekonana o Jego cichej obecności w moich codziennych sprawach i nieustannym zmaganiu się z samą sobą. To On nie pozwala mi zapominać, że Niebo jest moją odwieczną ojczyzną.”
Wramach obchodów Jubileuszu 100 Rocznicy śmierci Założyciela Zgromadzenia Sióstr Św. Józefa – św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego, w Muzeum Monet i Medali Jana Pawła II w Częstochowie odbyła się prapremiera widowiska muzycznego „Po śladach Ojca ubogich” w wykonaniu dziewcząt ze Specjalnego Ośrodka Wychowawczego prowadzonego przez Zgromadzenie Sióstr Świętego Józefa w Częstochowie.
PEREGRYNACJA relikwii i obrazu św. Zygmunta Gorazdowskiego:
W związku ze 100.leciem śmierci św. Zygmunta Gorazdowskiego - Założyciela Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa, zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią (M. Jana Przetak, Okólnik nr 9), trwa peregrynacja jego relikwii i obrazu z wizerunkiem Świętego, który został poświęcony przez papieża Franciszka. Obraz i relikwie św. Zygmunta nawiedzają również Rodziny Sióstr Józefitek i osoby związane z duchowością Zgromadzenia, w tym Członków „Modlitewnych Grup Świętego Józefa”. Oto kalendarz modlitewnych nawiedzin józefickich Wspólnot zakonnych w Polsce:
7/8.01.2020 – Kanonicza 13, Kraków 24/25.01.2020 – Kanonicza 3, Kraków 25/26.01.2020 – Rabka
Kalendarz powyższy uległ zmianie, z racji panującego koronawirusa.
Jubileuszowy Rok ze św. Zygmuntem Gorazdowskim rozpoczęty
Dnia 1 stycznia 2020 r. w Domu generalnym Sióstr Świętego Józefa w Krakowie zostały oficjalnie rozpoczęte obchody 100.lecia śmierci św. Zygmunta Gorazdowskiego. Wokół niego narodzonego dla Nieba zgromadziło się ponad sto jego duchowych Córek - Sióstr Józefitek z Polski, Ukrainy, Brazylii i Afryki, aby Boga uwielbiać i dziękować za Dar tego Świętego Apostoła Bożego Miłosierdzia - bezcenny Dar dla Kościoła i założonej przez niego zakonnej Rodziny. Po słowie przywitania Przełożonej Generalnej Zgromadzenia M. Jany Przetak CSSJ, głos zabrała S. Wikaria Generalna Wanda Matysik CSSJ przywołując głównie dokumentalne teksty opisujące śmierć św. Zygmunta i ówczesne echa tego wydarzenia. Następnie Ks. Infułat dr Adam Kokoszka wygłosił referat nt.: Miłość do końca – Spełnienie życia św. Zygmunta Gorazdowskiego. Po tej niezwykle bogatej w treść i żarliwie zaprezentowanej konferencji Uczestnicy Uroczystości udali się do kaplicy, by wobec Boga ukrytego w Najświętszym Sakramencie wyrazić adoracyjną wdzięczność za Osobę św. Zygmunta. Dziękczynienie osiągnęło Apogeum we Mszy św., której przewodniczył J. Em. Ks. Kard. Marian Jaworski - emerytowany Metropolita Lwowski, a Współkoncelebransami byli: O. Azariasz Hess OFM, który wygłosił stosowną homilię, oraz: Ks. Infuł. dr Adam Kokoszka, Ks. Prał. Zygmunt Kosek, Proboszcz Parafii Miłosierdzia Bożego na Osiedlu Oficerskim w Krakowie, Ks. Andrzej Szklarski MS. Zarówno Eucharystia, jak i Nabożeństwo, oraz inne momenty w programie odbywających się Uroczystości uświetnił chór józeficki pod batutą S. Efraimy Symanych CSSJ. Uroczyste Obchody Jubileuszowe zakończyła wielka agapa. Tak więc, w atmosferze prawdziwie nadprzyrodzonej rodzinności i szczerej józefickiej dziękczynnej radości rozpoczęte zostało jubileuszowe świętowanie.
